ﻋﻄﺮ ﺳﻴﺐ

این چادر را...

                  واین حجابم را...

                                                       دوست دارم!

خودم دوست دارم...

نه به اجبار پدر و نه به قانون مدرسه!

من خود این چادر را...

و این سیاهی تمام قد را دوست دارم...

و حاضر نیستم باتمام آرزوهای رنگانگ دنیا...

وبا تمام راحتی ها...

یا راحت تر بگویم:

                                            <<<حاضر نیستم با تمام دنیایم عوضش کنم>>>

حجابم مال من است...

حق من است...

چه در گرماهای آتش گونه...

و چه در سرماهای سوزناک...

درست است...

گرم است...

اما مال من است!

به خنکای تابستان هم نمی فروشمش!!!!!!!!

دست و پا گیر؟؟؟؟؟؟

خب باید دست و پا را بگیرد از دست درازی ها و قدم های اشتباه!

دوستش دارم و نمی فروشمش!

آسودگی ام تا حال از باران نگاه عالمیان را خودم انتخاب کردم و دوستش دارم!

من...

چادری ام که حقش...

احساسش...

دنیایش..

و...

آرامشش را با نگاه های سنگین عوض نمیکنم!

این است دنیای من...

                                                 دنیایی چادری...

ذوق خارج از خانه بودنم به چادری بودنم است...

به این که از حق خودم دفاع کنم...

هر چه باشم و هر کجا باشم من چادری هستم...

دوستش دارم...

پی نوشت:

این تمام حرفهای این روزهای من است...

راحت انتخابت کردم

امـــــــــــــآ

راحت از دستت نمی دهم

سیاه همیشه روسفید من

ه م ی ن